We hebben een nieuwe columnist: Jasper Schagen, leerkracht op de Archipel.
Hij deelt met de nodige humor zijn ervaringen met ons als leerkracht van een ASKO school.
Van leerkrachten in het basisonderwijs wordt vaak gezegd dat ze veelzijdig zijn. Het zijn opvoeders, verzorgers, oppassers, politieagenten, onderzoekers, schoonmakers, verplegers en soms ook nog docenten. Maar wie had gedacht dat ook de rol van columnist daarbij zou komen? Ik in ieder geval niet.
Mijn naam is Jasper Schagen en ik ben sinds september 2017 in dienst bij de ASKO. Inmiddels alweer een jaar als leerkracht van groep 6 op de Archipel, waar ik ook rekencoördinator ben.
Klas vol humor
Mijn groep is een leuk en dynamisch klasje dat bovendien vol humor zit. Maar op de dag van het schrijven van deze column zie je daar weinig van terug. Serieuze blikken, doodse stilte, opperste concentratie: het is de week van de Citotoetsen. Toen ik de kinderen vanmorgen vroeg wie het wel een beetje spannend vond, stak een ruime meerderheid zijn hand omhoog. Het zette mij weer eens aan het denken: Wat vind ik nou eigenlijk van die toetsen? De eeuwige discussie die nu plaatsvindt in mijn hoofd is eigenlijk precies waarom ik het onderwijs zo razend interessant vind. Onderwijs is nooit af, nooit goed genoeg, voortdurend aan verandering onderhevig en miljoenen mensen vinden er iets van. Het lijkt wat dat betreft wel een beetje op voetbal.
Voetbal
Naast mijn werk ben ik ook een fanatieke voetballer, zowel passief als actief. Uiteraard heeft mijn Ajaxhart daarom gisteren hard gebloed. Maar als ik dan een van de kinderen vanochtend triomfantelijk de klas binnen zie lopen in zijn Feyenoordoutfit, is dat een fijne pleister op de wond. Ik heb hem huilend gefeliciteerd. Datzelfde kind heeft zich net fluitend door de Citotoets rekenen heen gewerkt, maar dat gaat niet voor iedereen op. Je ziet sommigen zwoegen en zweten, vragend kijken of paniekeren. Ligt het aan de vraagstelling, is het druk van thuis, is het echt heel moeilijk? Wat gaan de resultaten mij als leerkracht (en ons als school) zeggen? Ik moet dan vaak denken aan die afbeelding van de aap, de olifant en de vis die allemaal dezelfde boom in moeten klimmen. Iets met gestandaardiseerde toetsen. Tegelijkertijd: je wilt toch meten hoe kinderen ervoor staan en of datgene wat je ze leert ook binnenkomt. Meten is weten. Wat een hoofdpijndossier.
Wat is het doel van onderwijs eigenlijk?
Ik denk dat ik de komende columns nog vaak zal schrijven over wat voor mij het doel van onderwijs is. Eigenlijk is het een soort hardop denken, maar ik neem jullie daar graag in mee. Het grote voordeel van die Citotoetsen? Werkdrukvermindering! Tijdens het toetsen heb ik opeens tijd om mijn dagen voor te bereiden, mijn rekenondersteuningsplan verder aan te vullen en dingen die al veel te lang op de plank liggen eindelijk eens op te pakken. Zo gaat het vandaag zo maar lukken om weg te gaan op de tijd waarop andere werknemers van de overheid elke dag de deur uit lopen. Ben ik mooi op tijd voor zaalvoetbal vanavond. Als we 6-2 verliezen ben ik morgen ziek.
